Witaj na stronie internetowej
Parafii Rzymskokatolickiej pw. Świętego Ducha w Łowiczu

Gdy Balaam podniósł oczy i zobaczył Izraela rozłożonego obozem według swoich pokoleń, ogarnął go duch Boży i zaczął głosić swoje pouczenie, mówiąc: «Wyrocznia Balaama, syna Beora; wyrocznia męża, który wzrok ma przenikliwy; wyrocznia tego, który słyszy słowa Boże, który ogląda widzenie Wszechmocnego, który pada, a oczy mu się otwierają. Jakubie, jakże piękne są twoje namioty, mieszkania twoje, Izraelu: Niby szerokie doliny potoków, niby ogrody nad brzegami strumieni lub niby aloes, który Pan sadził, niby cedry nad wodami. Płynie woda z jego wiader, a zasiew jego ma wilgoć obfitą; król jego wiele mocniejszy niż Agag, królestwo jego w górę wyniesione». I wygłosił swoje pouczenie, mówiąc: «Wyrocznia Balaama, syna Beora; wyrocznia męża, który wzrok ma przenikliwy; wyrocznia tego, który słyszy słowa Boże, a w wiedzy Najwyższego ma udział, który ogląda widzenie Wszechmocnego, który pada, a oczy mu się otwierają. Widzę go, lecz jeszcze nie teraz, dostrzegam go, ale nie z bliska: Wschodzi Gwiazda z Jakuba, a z Izraela podnosi się berło».

Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami. Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń, Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję. Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie, na swoją miłość, która trwa od wieków. Tylko o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu , ze względu na dobroć Twą, Panie. Dobry jest Pan i łaskawy, dlatego wskazuje drogę grzesznikom. Pomaga pokornym czynić dobrze, uczy ubogich dróg swoich.

Gdy Jezus przyszedł do świątyni i nauczał, przystąpili do Niego arcykapłani i starsi ludu, pytając: «Jakim prawem to czynisz? i kto Ci dał tę władzę?» Jezus im odpowiedział: «Ja też zadam wam jedno pytanie: jeśli odpowiecie Mi na nie, i Ja powiem wam, jakim prawem to czynię. Skąd pochodził chrzest Janowy: z nieba czy od ludzi?» Oni zastanawiali się między sobą: «Jeśli powiemy: „z nieba”, to nam zarzuci: „Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?” A jeśli powiemy: „od ludzi”, to boimy się tłumu, bo wszyscy uważają Jana za proroka». Odpowiedzieli więc Jezusowi: «Nie wiemy». On również im odpowiedział: «Zatem i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię».

Bez wątpienia należy do Ojca ten Syn, tak do Niego podobny. Przychodzi od Niego, ten Syn, którego można porównać do Ojca, bo Go przypomina. Jest Mu równy, ten Syn, który dokonuje takich samych dzieł, co On (J 5,19). Tak, Syn dokonuje dzieł Ojca i dlatego prosi nas, byśmy wierzyli, że jest Synem Bożym. Nie nadaje sobie tytułu, który Mu się nie należy i nie na swoich własnych dziełach opiera to żądanie. Nie! Daje świadectwo, że to nie są Jego dzieła, ale Ojca. Potwierdza w ten sposób, że blask Jego działania ma źródło w Jego boskich narodzinach. Ale jak ludzie mogliby rozpoznać w Nim Syna Bożego, w tajemnicy tego ciała, które przyjął, w tym człowieku, narodzonym z Maryi? Pan dokonywał tych wszystkich dzieł, by wiara w Niego przeniknęła do ich serc: „Jeśli dokonuję dzieł mojego Ojca, to choćbyście Mnie nie wierzyli, wierzcie moim dziełom” (J 10,38). […] Jeśli uniżenie Jego ciała wydaje się przeszkodą w uwierzeniu w Jego słowo, to On nas prosi, by wierzyć przynajmniej Jego dziełom. Dlaczego tajemnica Jego narodzin ludzkich miałaby nam przeszkodzić w dostrzeżeniu Jego narodzin boskich? […] „Choćbyście Mnie nie wierzyli, wierzcie moim dziełom, abyście poznali i wiedzieli, że Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu”. […] Taka jest natura, którą posiada przez narodziny, taka jest tajemnica wiary, która nam zapewni zbawienie: nie dzielić tych, którzy są jednym, nie pozbawiać Syna Jego natury i głosić prawdę o Bogu żywym, narodzonym z żywego Boga. „Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, tak Ja żyję przez Ojca” (J 6,57). „Podobnie jak Ojciec ma życie w sobie, tak również dał Synowi: mieć życie w sobie samym” (J 5,26).